Κάθε μέρα ανοίγω την τηλεόραση κι έπειτα την κλείνω απο ντροπή.
Ντροπή που δεν νοιάζεται κανείς για το τί θα απογίνει τόσος κόσμος που έχει φτάσει να ζητιανεύει αυτά που του αναλογούνε.
Ντροπή που θα πρέπει να μαζεύουμε τα ψίχουλα που μας σερβίρουν οι εργοδότες.
Ντροπή που θα πρέπει να λέω ευχαριστώ όταν με κλωτσάνε σαν το σκυλί μέσα στην ίδια μου την χώρα και χωρίς να έχω ελπίδα να επιβιώσω αξιοπρεπώς.
Ντροπή που τα νέα παιδιά θα πρέπει να φύγουν στο εξωτερικό για να βρούνε ένα καλύτερο αύριο.
Νιώθω ντροπή που ντρέπομαι και δεν έχω το σθένος να κατέβω στην πλατεία της πόλης που ζω να φωνάξω κι εγώ μαζί με τους άλλους "δεν πάει άλλο"!
Ντρέπομαι που δεν το σκέφομαι απλά να φύγω στο εξωτερικό για μια καλύτερη ζωή αλλά ήδη το έχω αποφασίσει.
Δεν ντρέπομαι όμως να πω ότι οι άνθρωποι που εγώ με την ψήφο μου τους εμπιστεύτηκα με προδώσανε!
Προδώσανε τα όνειρά μου και την εμπιστοσύνη μου γιατί απλά κάποιος τους είπε ότι μπορούν να θυσιάσουν εμένα κι άλλα πόσα εκατομμύρια κόσμο στον βωμό της εξουσίας τους..
Δεν είναι έτσι... Λυπάμαι...
Μιλάμε για εκατομμύρια ψυχές που δεν αντέχουν άλλο τη δημοκρατία της εξουσίας τους...
Πολλές φορές σκέφτηκα κι απελπίστηκα..Κουράστηκα πια να είμαι το κλωτσοσκούφι!
Αυτό δεν πρέπει να περάσει έτσι!!
Αντέξαμε τόσα και τόσα!!
Κρίμα να κάνουμε πίσω τώρα...
Εμπρός (και όχι πίσω) για ένα αύριο καλύτερο!!!
Μαζί, ενωμένοι δυνατοί!!!
