Friday, February 5, 2016

Ενας Κεντρικος Ιστορικος Ναος Ανακαινιζεται

Ο Άγιος Νικόλαος Πευκακίων, ένας από τους ωραιότερους κεντρικούς Ναούς τής Αθήνας, ηλικίας 110 ετών, κουρασμένος απ’ την πολύχρονη ζωή του, έχει ανάγκη ανακαινίσεως.



Θα περίμενε κανείς σε μια χώρα με τόσο μεγάλη και πολυπρόσωπη ιστορία όπως η δική μας, να υπάρχει και το ενδιαφέρον για κάθε παληό κτίριο αλλά και η γνώση –έστω στοιχειώδης- της συντήρησης του. Στην Ευρώπη βλέπει κανείς ακόμη και ερειπωμένα εργοστάσια ή μύλους ή και αχυρώνες ακόμη να συντηρούνται, να ανακαινίζονται και να μετατρέπονται σε λειτουργικά κτίρια ή και κατοικίες.

Στην Αθήνα –και ειδικά στην περιοχή Λυκαβηττού-Νεαπόλεως-δυστυχώς, η μανία της «αντιπαροχής» έχει εξαφανίσει μερικά από τα ωραιότερα σπίτια, τα στολισμένα με εσωτερικές αυλές και μικρούς αλλά μαγευτικούς κήπους. Μέσα στη τελευταία εικοσαετία είδαμε πολλά τέτοια να εξαφανίζονται κάτω απ’ τα μηχανήματα κατεδαφίσεως. Όσα τέτοια σπίτια δεν έχουν γίνει πολυκατοικίες, μένουν αναξιοποίητα, άδεια και έρημα, καταδικασμένα σ’ αργό θάνατο. Τα βλέπει κανείς να στέκουν με αξιοπρέπεια, περισώζοντας κάποια λείψανα της παληάς τους ομορφιάς, ενώ οι σοβάδες τους καταρρέουν και τα μπαλκόνια τους γκρεμίζονται.

Ο Άγιος Νικόλαος Πευκακίων δέσποζε κάποτε περήφανα μιάς ολόκληρης συνοικίας από όμορφα, ανθρώπινα σπίτια. Τώρα προσπαθεί να επιβιώσει κι αυτός μέσα σε μια συνοικία που έχει χάσει το «χρώμα» και την ομορφιά της. Ο χρόνος κι οι σεισμοί τον έχουν πληγώσει σοβαρά. Η πρόχειρη αντιμετώπιση των προβλημάτων του έχει δημιουργήσει περισσότερα. Χρειάζεται πολύς κόπος και πολύς χρόνος για να γιατρευτεί. Αλλά δεν πειράζει.

Όλοι εμείς οι κάτοικοι της περιοχής –πολλοί είμαστε η δεύτερη και τρίτη γενεά- που έχουμε επίγνωση της ιδιαιτερότητας και της ιστορικότητας της συνοικίας μας, θα θυσιάσουμε πρόθυμα από τον προσωπικό μας χρόνο και θα κοπιάσουμε με μεγάλη ευχαρίστηση για να ξαναδώσουμε στο Ναό μας τη μεγαλοπρέπεια και την ομορφιά του.

Κι ακόμη θα προσπαθήσουμε μ’ όλες μας τις δυνάμεις να περισώσουμε ό,τι μπορούμε απ’ τη συνοικία μας και να εμποδίσουμε την υποβάθμισή της. Μπορεί το νερό που κυλάει να μη γυρίζει πίσω, μπορεί οι αλλαγές στη ζωή μας να είναι αναπόφευκτες, αλλά η αγάπη για την ομορφιά κι ο στενός δεσμός της καθημερινής ζωής με την Εκκλησία ήταν πάντοτε χαρακτηριστικά γνωρίσματα του λαού μας και θέλουμε να πιστεύουμε ότι ακόμη είναι.

Ο κόσμος αλλάζει. Μερικές αξίες όμως μένουν αιώνιες.